ناگاه عشق، عشق نه، چیزی عجیب تر

چیزی شبیه زلزله اما، مهیب تر

چیزی غریب مثل نگاه کبوتران

یا مثل چشم های تو ،حتی غریب تر

تقسیم شد نگاه تو و بی نصیب ماند

چشمی که نیست چشمی از او بی نصیب تر

رفتم میان باغ اساطیری گناه

در جست و جوی میوه ای از سیب، سیب تر

تنها همین، همین که بگویم نیافتم

از چشم های روشن تو دلفریب‌تر

با دست های سوخته باز آمدم ولی

عاشق تر و حریص تر و ناشکیب تر

اینک منم غریق تماشای لحظه ها

با چشمی از کبوتر و باران، نجیب تر

غمخوار من ! به خانه ی غم ها خوش آمدی

بامن به جمع مردم تنها خوش آمـدی

بین جماعتی که مرا سنگ می زنند

می بینمت ، برای تماشا خوش آمدی

راه نجات از شب گیسوی دوست نیست

ای من ! به آخرین شب دنیا خوش آمدی...

پایان ماجرای دل و عشق روشن است

ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی

با برف پیری ام سخنی بیش از این نبود

منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی

ای عشق ، ای عزیز ترین میهمان عمـر

دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی